Wiara jest tym co człowieka różni od zwierząt, czyli jest dowodem na posiadanie wyobraźni abstrakcyjnej. Jest też zbiorem zasad, które służą do współżycia i rozwoju społecznego

Naturalnym ludzkim środowiskiem jest  grupa  społeczna,  którą łaczy  wspólna idea. Może to być  wspólne pochodzenie, czyli więź krwi, wspólny język,  może też  być wiara w te same ideały. 

 Chrześcijaństwo  jest wiarą w ideały. Najwyższym ideałem jest  duchowość człowieka, stan  w krórym człowiek jest we wspólnocie z Bogiem.  Stąd  historycznie święci  żyli w pustelniach, takim  stanem duchowości są klasztory,  a  kapłani  którzy  pośredniczą w relacjach  ludzi z Bogiem i innymi  Świętymi, nazywa się duchownymi.

Jakie ideały są  człowiekowi potrzebne? Jest nim miłosierdzie, wiara w  dobroć i poświęcenie dla  dobra drugiego człowieka, czyli ofiara najwyższa,  ofiara życia. 

W  innych wierzeniach uniesieniem  jest nirwana, lub  podobny  stan, gdzie człowiek  czuje jedność ze boskim stwórcą. 

Dlaczego ludziom jest potrzebna wiara w  ideały? 
Poprzez  wiarę  w boską doskonałość ,  człowiek   rozwija  swój humanitaryzm. Gdyby człowiek nie posiadał tej własnej  potrzeby duchowej, to  byłby tylko zwierzęciem, bo ludzki humanizm  nie jest instynktem, a  jest potrzebą  wyższą i  wynika  z  wiary. 

Może kogoś dziwić, czy śmieszyć dziewiczy  poród jakim jest pochodzenie Chrystusa,  ale to jest  tylko dowód na to, że człowiek  chce  mieć inne ideały, niż  to co mu nakazują jego instynkty.  A życie płciowe, tak jak inne potrzeby  fizyczne, są  takie same jak posiadają  zwierzęta. 

Człowiek posiada wyobraźnię, posiada możliwość tworzenia i budowania, czyli oprócz instynktów,  jest w stanie tworzyć. To jest właśnie ta podobizna  człowieka  z Bogiem.

Dzisiaj  wiele społeczeństw zaprzestaje stosowania kary śmierci, a jest to wynik dalszego rozwoju społecznego. Budowanie  wspólnot  i ich poszerzanie,  jest też dowodem na  wzrost idealizmu w ludziach. 

Wiara w ideały i wiara  w Boga, jest  w wielu przypadkach  nadzieją człowieka  w chwilach beznadziejnych, kiedy  człowiek nie może już liczyć na nic i nikogo.